« Ana Sayfa | Hava güzel, kızlar şahane » | Ustam buraya 3 çay » | Gülle Çorbası » | Kurtlarım Biçim Biçim » | Terlikler Patrick, Tebrikler Patrick » | Nazik Ol! » | Çimlere Basma Julie » | Dungen Bağlama Solo » | Barok Jens » | Pandacılar sizi »

Tebeşir Tozu

(PJ Harvey şizofreniyle mücadele ederken)

PJ Harvey'i takdir eder, kendisine saygı duyarım; ama hiçbir zaman büyük bir hayranı olmamışımdır. Şu ana kadar yaptığı albümlerde öyle ya da böyle belli bir çizgiyi tutturmuş gidiyordu. Hayır, birbirine çok benzer albümler yapmıyordu; fakat yine de her albümde o aşinalığı hissettiriyordu. 2007 Eylül ayının sonunda yayımladığı yeni albümü White Chalk ise bildiğimiz PJ Harvey'den oldukça farklı.

PJ Harvey'den duymaya alışkın olduğumuz o yakıcı gitarlar, kızgın vokaller, yırtıcı davullar; hepsi uçup gitmiş. Şu an en çok merak ettiğim şey PJ Harvey hayranlarının bu albümü nasıl karşılayacağı.

Albümün açılışında piyanoya vuran parmakların ve peşine eklenen davulların ardından PJ Harvey'in sesini duyuyoruz. PJ Harvey'den duymaya alışık olmadığımız, eskilerden Sibylle Baier ve Vashti Bunyan'ı anımsatan bir vokal tarzı. Hatta sesinin çok yükseklere çıktığı yerlerde Joanna Newsom'ı bile akla düşürebiliyor. Evet, bu albümde PJ Harvey folk yapmış, İngilizlere yaraşır bir folk; ama Gothic Folk mu desem, ne desem bilemedim.


Şarkıların melodik yapıları "hüzünlü" olarak nitelenebilir. Yalnız bu hüzün daha çok ağıtsı, bir miktar epik, ziyadesiyle ürpertici bir hüzün. Hani sevgilinizden ayrıldıktan sonra içki masasına oturup "Hüzün yapalım baba." şeklinde meze edebileceğiniz bir şey değil. Alacakaranlık bir hava, ortaçağdan kalma görkemli gotik binalar, geniş yapraklı ve kocaman ağaçlar (Karadeniz Bölgemizde görülür), muhtemelen sonbahar.

Bu albümde elektrik gitarını bir köşeye fırlatmış PJ, hatta akustik gitar bile çok az kullanılmış. Piyanoların sürüklediği, "sahte" üflemeliler ve kemanların atmosfer kattığı, zaman zaman arpın girdiği, davulların ritim aracı olarak değil de orkestranın bir parçası olarak az ve öz kullanıldığı bir albüm White Chalk. Baroque Pop ve Chamber Pop'un karanlık yüzünü gösteren bir albüm. PJ Harvey'in şu ana kadar yayımladıkları arasında en çok beğendiğim albüm.

MP3: PJ Harvey - The Devil
MP3: PJ Harvey - Grow Grow Grow
MP3: PJ Harvey - Broken Harp
MP3: PJ Harvey - The Mountain

PJ Harvey @ Island Records resmi site
PJ Harvey myspace

Labels: , , ,

merhabalr öncelikle, chatbox'ı okuyup yarıldım süpersiniz ayçatolga :)

pj harvey'cimize gelince, daha yeni dinleme fırsatı buldum ve bayıldım, albüm öncesindeki röportajındaki "piyano" deyip başka bişey demediğinden olsa gerek kendimi çok hazırlamıştım aslında, pek şaşırmadım ama melodilerin bu kadar can yakıcı kadar acıtıcanı hiç düşünmemiştim, gerçekten muhteşem omuş bu albüm ama dediğin gibi şöle bişey daha var, o eski küt saçlı, elinde gitar, mini etekli "karizmaa" hatundan geriye pek bişey kalmamış, kamikaze'li o albüm songs for bilmem ne, işte o albümle özellikle tam zıttı. ama umarım PJ'dir ne yapsa yeridir diyolardır, çünkü müziğini sık sık yenileyip geliştiren bir avuç müzisyen kaldı zaten. bu cümleği bu albümü fazla beğenmemiş olsam da yine de sölerdim (:

Post a Comment

Kimler Kimler

konuş!



ajans haberleri